Trambestuurder worden was voor Robin een kinderdroom die uitkwam. “Toen ik vier was, wist ik wat ik wilde worden. En daar ben ik nooit van afgestapt. Treinen, trams, achtbanen: ik hield van alles op rails. Nu nog word ik blij als ik op de trein of de tram zit. Of naar een pretpark ga. Twaalf jaar geleden werd ik effectief trambestuurder. En daar heb ik nog geen enkele dag spijt van gehad.”
“Lijn 5 is mijn vaste lijn. Deurne Noord is de laatste jaren heel druk bevolkt waardoor tramlijn 5 heel populair is. Je ziet in de tram dat de samenleving heel divers is geworden. Er zijn momenten dat dat goed gaat, maar soms gaat het natuurlijk ook wat minder goed. Al zijn problemen toch eerder zeldzaam.”
“Als je je vaste lijn hebt, ken je veel mensen. Sommigen komen goeiendag zeggen of een babbeltje doen. Er is zelfs iemand die langs lijn 5 woont en mij op zondag geregeld koffiekoeken komt brengen als ik voorbij rij. Zo is het plezant om na je werk thuis te komen. Van de ene krijg je al wat meer waardering dan van de andere.”
“Ik woon vlakbij het Bisschoppenhofpark, een heel aangename buurt. Het is soms heel druk op de tram en dan ben ik blij dat ik hier thuiskom en rustig in mijn zetel kan zitten. Je kijkt naar buiten en je hebt rust. Het is hier heel aangenaam leven. De mensen zijn heel vriendelijk en er wordt vaak goeiendag gezegd. Soms stop ik eens voor een babbeltje. Dat kom je toch ook niet overal tegen.”
“Op een avond vond ik op de Bremweide aan den Antwerp mijn kat, ons Lily. Ik wandelde met een vriendin voorbij toen we het katje zagen. Het heeft anderhalf uur geduurd voor we haar konden vangen. Ik rij aan dat punt dagelijks voorbij met mijn tram en al passeer ik er acht of tien keer op een dag, ik denk nog elke keer aan dat moment.”